Yağmurlar Islanmasın Diye
Yağmurlar ıslanmasın sevdiğim,
Gözyaşlarım nehirlerle, denizlerle buluşmasın.
Tamam ağlamıyorum, ağlamayacağım!
Sadece birkaç damla yaş belirdi yüreğimde,
Müsade et ne olur, onları da tutamayacağım!
Ne zor şeymiş ayrılığa alışmak,
Bir kalbin ikiye bölünmesi,
Ve ağlayamamak!
Yine yağmurlar ıslanmasın diye,
Gözyaşlarını içine akıtmak.
Ahh! Ne zor şeymiş, yürek gözüyle ağlamak.
Hadi ver de son kez tutayım o pamuk ellerini,
Nasıl olsa birkaç saniyelik değil mi?
Hadi uzatta okşayayım o salkım saçlarını,
Uzatta son bir buse kondurayım yanağına,
Nasıl olsa birkaç saniyelik değil mi?
Bak işte bulutlar da dayanamadı,
Onlar da ağlıyor şimdi.
Hani diyorum bir kez daha düşünsen?
Eski günlerimizin hatırına,
Mutlu gecelerimizin anısına,
Hani diyorum,
Bir mum daha yaksak; hiç ayrılmamacasına!
Yağmurları da ıslatmasak, yazıktır onlara!
Milyonlarca sevda seli,
Yüreğimizi dağlamasa!
Ne olur! Beni de götür gittiğin yere,
Ettiğimiz yeminler,
Verdiğimiz vaatler,
Gözlerimizdeki sevgi gibi bozulmasa!
Hatırlar mısın ilk tanıştığımız anı?
Ne kadar da heyecanlıydık oysa,
Gözlerimiz titriyordu!
Hele o ilk ele ele tutuşumuz varya,
Benimki buz kesilmiş,
Seninki alev alev yanıyordu!
Yine hatırlar mısın sevdiğim?
İlk defa seni seviyorum derken,
Dilim tutulmuştu sanki!
Ağzımı bıçak açamıyordu.
Ama senin o masum gözlerin,
Bir anda cesaretlendirmişti beni,
Ve bir çırpıda söylemiştim seni sevdiğimi.
Seni seviyorum deyişimi hatırlar mısın?
Sonra ilk tanıştığımız yer vardı,
Hani aşkımızın yuvası yapmıştık.
Hani bir telefon açışta,
Birbirimize orada sarılmıştık.
Ne tuhaf değil mi sevdiğim, ne tuhaf?
İlk tanıştığımız günde ağlıyordu bulutlar.
Ama sevgilim sanmaki hüzünden,
Sanmaki kederden,
Mutluluktandı elbet!
Güzele giden bir günden.
Hatırladın değil mi? Evet, hatırladın!
Belki de hiç unutmadın, unutamadın.
Ama anlıyorum ki kararın kesin,
Bu kadar güzel günleri bir kalemde sileceksin!
Tamam o zaman, tamam!
Sen ağlamıyorsan;
Ben de ağlamayacağım, bulutlar da...
Ancak şunu bilmelisin ki sevgilim;
Sen istedin diye değil!
YAĞMURLAR ISLANMASIN DİYE!
TANER ŞAHİN
Bu Kentte Yalnızlık Var
Her sonbahar geldiğinde,
Vurur başım!
Kurumuş yaprakların düştüğü yerdeki,
O yosunlu taşa.
Ve bi çığlık gelir ardından;
Yüreğimin suskun yerindeki, mühürlü gölgeden.
Sebepsiz bir matemdir belki bu.
Belki de; birazdan yağacak olan yağmurun,
Sessiz tebessümü.
Bu kentte yalnızlık var!
Özlemlerin kıyıya vurduğu dalga seslerinde.
Şimdi bir rüzgar eser meçhulden,
Bu kentin yalnızlığına inat!
Alıp götürecekmiş beni sensizlikten,
Bir damla gözyaşında, boğulunca hayat!
Bu kentte yalnızlık var!
On birinci sonbaharın,
Kaybolan, unutulan şiirinde...
TANER ŞAHİN
GELECEK HAFTA YAYINLANACAK ŞİİRLERİN BAŞLIĞI ....
|
